W poprzednim artykule omówiliśmy historię i rolę peruk w życiu społecznym i kulturowym oraz ich terapeutyczne znaczenie w leczeniu pacjenta ze schorzeniami onkologicznymi. W momencie utraty włosów pacjent ma często problem z samoakceptacją, co pogarsza warunki terapii podstawowej jednostki chorobowej. Właściwe podejście konsultantów w specjalistycznych sklepach medycznych oraz fachowy dobór peruki umacnia u pacjenta przekonanie o przejściowości stanu chorobowego. Jednak aby we właściwy sposób dobrać perukę należy zwrócić uwagę na wiele czynników: kształt głowy, rodzaj cery, wiek, charakter, wykonywany zawód oraz styl życia pacjenta. W tym wydaniu zajmiemy się jednym z tych czynników, czyli doborem peruki ze względu na kształt głowy.
Podstawowe kształty głowy kojarzą się z określonymi figurami geometrycznymi.
Rozróżnia się następujące podstawowe kształty:
a) twarz owalna (owal),
b) twarz kwadratowa ( kwadrat ),
c) twarz trójkątna ( trójkąt),
d) twarz okrągła ( koło).
Ponadto wyróżniamy dodatkowe kształty twarzy takie jak: trapez, romb i prostokąt.
a) Twarz owalna
Jest to idealny kształt twarzy przypominający owal. Twarz taka jest proporcjonalna i symetryczna. Najszersze miejsce w konturze występuje na poziomie kości policzkowych. O d tej linii pośrodku twarzy wysokość owalu w górę i dół dzieli się na dwa identyczne odcinki. Kontur miękko zaokrągla się w stronę czoła i podbródka. Do tego typu twarzy pasują wszystkie rodzaje peruk. Decydującą rolę w indywidualnym doborze peruki odgrywa: długość szyi, wzrost, profil twarzy i proporcja sylwetki. Kolor peruki będzie zależny od typu urody i preferencji klienta.
b) Twarz kwadratowa
Ten kształt twarzy można wpisać w kwadrat. Charakteryzuje się tym, że zarówno szerokość, jak i długość twarzy są równe. Wyróżnia się szerokim czołem i mocno zarysowaną szczęką. B oczne partie twarzy są pozbawione zaokrągleń, a czoło, kość policzkowa i szczęki tworzą jedną linię. Do tego typu twarzy polecamy peruki, które mają za zadanie złagodzić rysy twarzy, wyszczuplić ją i wydłużyć. Wskazane są peruki o kształtach asymetrycznych, o łagodnych i miękkich liniach. Peruki te mogą być różnej długości, ale powinny być wycieniowane tak, by zmniejszać objętość wokół konturu zewnętrznego fryzury. Grzywki powinny być asymetryczne i cieniowane, aby nadać lekkości całej głowie.
c) Twarz trójkątna
Twarz ta ma charakterystyczne szerokie, prostokątne czoło, często z występującymi zakolami. Część podbródkowa jest wydłużona i zakończona wyrazistą spiczastą brodą. Kości policzkowe osadzone są wysoko, najczęściej na wysokości oczu i stanowią najszerszą część twarzy. Dla tego typu twarzy polecamy peruki, które zrównoważą optycznie najszerszą u góry i najwęższą na dole część twarzy. Najlepsze będą modele o uczesaniu, które zasłoni czoło oraz wypełni boki twarzy aż do linii brody. Należy unikać peruk z krótkimi włosami, odkrywających czoło i dolną część twarzy. Powinno się dobierać peruki z włosów półdługich, zawierające fale i loki, z asymetrycznym przedziałkiem.
d) Twarz okrągła
Ten kształt twarzy charakteryzuje się tym, że jej wysokość i szerokość są jednakowej długości, o pełnych, zaokrąglonych liniach. Jej najszersze miejsce znajduje się na wysokości policzków. Podbródek jest mocno zaokrąglony, czoło niskie o półokrągłym kształcie. Odpowiednio dobrana peruka powinna optycznie wydłużyć i wyszczuplić twarz. Dlatego zalecane są peruki z włosów wycieniowanych i postrzępionych, z pazurkami nachodzącymi na policzki. Grzywka powinna być asymetryczna i dość krótka, odkrywająca czoło. Zalecane są peruki o średniej długości włosów, o lekkiej, wycieniowanej na twarz fryzurze.
W przypadku dodatkowych kształtów twarzy stosuje się dobór peruk na zasadach podobnych jak w przypadku kształtów podstawowych. Wszystkie powyższe techniki możemy też stosować w doborze peruk przy korekcie deformacji twarzy, celu zakamuflowania zniekształceń.
Jak widzimy, właściwe przygotowanie konsultantów medycznych ma ogromny wpływ na maksymalizację zadowolenia pacjentki z własnego wizerunku. Stosowanie peruk sprzyja szybszemu i aktywniejszemu współdziałaniu z lekarzem w procesie terapeutycznym poprzez poprawę samoakceptacji, unikanie społecznego piętna przeżywanych trudności zdrowotnych. Stosowanie peruk poprzez wieloaspektowy charakter jest nie tylko elementem stylizacji, ale przede wszystkim istotnym narzędziem terapeutycznym.